Afgelopen woensdag had ik mijn wekker nog redelijk vroeg gezet. Ik moest het merendeel van mijn spullen nog in mijn koffer stoppen. Het is nog best lastig om met de kilo's rekening te houden. En dan zit je aan de kilo's, is het volume zo groot dat de koffer niet dicht kan... Toch is het gelukt. Met een spanband eromheen bleef mijn grote, rode koffer dichtzitten. Elke dag opnieuw regel je ‘de laatste dingentjes'. Klokslag vier uur vertrok ik met mijn moeder naar Schiphol. De afgelopen dagen had ik van iedereen afscheid genomen. Mijn ouders zouden mij weg brengen. We arriveren mooi op tijd op Schiphol. Mijn vader voegt zich bij ons. Koffers inchecken en ja, dan wordt het ook voor ons afscheid nemen, na een snelle kus en groet begeef ik mij richting de douane. Oeps. Mijn handbagage moet bijna helemaal leeggehaald worden. ‘Typisch vrouwen tas' krijg ik nog mee, uit alle hoekjes en gaatjes komen nog spullen ;). Tja, die 10 kilo moet natuurlijk wel goed benut worden. Daarna begeef ik mij op mijn gemakje naar Gate C14. Ik moet nog zo'n 45 minuten wachten. En dan, dan begint het echt. Ik heb nog nooit gevlogen. Ik zoek mijn plaats op, en ja, gelukkig bij het raam. Camera in de aanslag en... daar ga ik. We taxiën minsten nog 5 minuten over de landingsbaan waarna we de lucht in gaan. Echt enorm gaaf. Ineens begrijp je google.maps nog beter. We schieten door de eerste wolkenlaag. Een enorm mooi uitzicht strekt zich uit. Het lijkt alsof je boven een wollige deken vliegt. Erg mooi. Later breken de wolken wat open waardoor je ver beneden dorpjes ziet liggen. Langzaam maar zeker overwint de duisternis de laatste zonnestralen en worden kleine lichtjes zichtbaar onder ons. Toch nog vrij onverwachts land het vliegtuig in Budapest. Pff, ik schrok me naar, het lijkt net of het vliegtuig breekt..., maar gelukkig... ;) Het is nu wachten op mijn bagage en het regelen van een taxi. Dit gaat allemaal prima en zo ben ik rond half tien 's avonds in mijn hotel. Ruime kamer, goed bed, veel spiegels ;). Na iedereen op de hoogte gesteld te hebben van mijn veilige aankomst duik ik snel mijn bed in, want morgen moet ik er weer om zeven uur uit.

Donderdag, na gebruikelijk mijn Bijbel te hebben gelezen stop ik opnieuw mijn koffer vol, verschuif wat spullen in mijn handbagage, ontbijt en stap in de taxi richting station ‘Ferihegy' Na een kleine twee uur ben ik op station Püspökladány. Overstappen op de bus richting Oradea. Hier opnieuw een ticket kopen. Maar, waarom praten die mensen achter de balie geen Engels? Gelukkig krijg ik hulp vaan een voorbijganger die als tolk optreed. Na een ruim uurtje passeer ik de grens Hongarije-Roemenië. Het oponthoud duurt niet langer dan tien minuten. Nu komt Oradea al snel in zicht. De temperatuur loopt al aardig op. Het is erg warm, zeker met mijn dikke rode vest die niet meer in mijn koffer paste ;). Op het station in Oradea wordt ik opgehaald door iemand van de universiteit. Namen ben ik al weer vergeten, helaas. Zij brengt mij naar mijn kamer en gaat mee met de eerste ronde boodschappen. Deze avond eet ik een pizza in het restaurant, schuin tegenover de uni. Daarna ben ik gewoon moe. Ik besluit maar naar bed te gaan. Slapen lukt nog niet erg, maar gewoon liggen is ook wat waard :).

Mijn kamer? Niet erg groot. Maar het is wel te doen. Ik deel mijn kamer met 3 andere studenten. Die zijn er nu nog niet, dus heb ik heb nog even het rijk alleen. De opberg ruimte voor kleding is ook niet zo groot, dus die uiteindelijke 25 kilo waren ook wel genoeg. De douche en de wc deel ik met mijn buurtjes, ook een kamer van 4 personen. Het raam van onze kamer kijkt uit op de straat kant, dus geen ‘natuur'lijk uitzicht.

Oradea zelf is een erg mooie stad. Tenminste wat ik vandaag gezien heb. Ze hanteren vooral een neo-classicistische bouwstijl, erg mooi. Er is een grote brede winkelstraat die ik maar eens heb door gewandeld. Een ‘ouwe mannen plek'. Midden in het centrum staat een beeld met daarom heen allemaal bankjes waar deze mannen druk aan het praten zijn.
Omdat ik maar weinig te praten heb, tot nu toe, ben ik maar langs de boekwinkel geweest om een boek te kopen. Ja, in het Engels, dus erg snel gaat het niet. Ik heb het bij een oud en vertrouwd verhaal gehouden van Lewis Carroll: Alice's Adventures in Wonderland. Altijd leuk om te lezen. Hierna ga ik verder met Jane Austens' ‘Pride and Prejudice'.