Zondag was een goede dag, nog steeds wel lastig en lang maar wel goed. Met mijn kamergenootje sta ik op tijd op en gaan we om 10uur samen naar de kerk. Zij spreekt niet zo goed Engels, maar juist weer goed Duits. Dat is voor mij weer lastig. We communiceren door middel van vertaalmachines. En, dat gaat best heel goed. We ‘praten' heel wat af, kijken foto's van families etc. Na de lunch gaan we een rondje lopen. Ze laat mij een grote Katholieke kerk zien en daarna beklimmen we een van de heuvels aan de rand van de stad. De stad ligt als het ware aan je voeten... Erg mooi. Weer thuis leer ik haar het spelletje ‘Set', leuk. Toch niet voor niets meegenomen :) . 's Avonds luister ik ‘live' mee met Moerkapelle.

Maandag en dinsdag gebeurt er niet veel. Het is zo makkelijk om je terug te trekken in de veilige comfortzone van je laptop... Maar, woensdag wordt dat ‘ruw' doorbroken. Ik trek in mijn vaste kamer. Ja, dat is op de derde verdieping en, nee er zijn geen liften hier. Dus dat betekent elke keer ruim 60 treden op of af. Dit doe ik gemiddeld zo'n 5 keer per dag, als het niet meer is. Goed voor de beenspieren denk ik dan maar, veel meer beweging krijgen die toch niet nu ik hier geen fiets heb. Ik maak alles lekker schoon, koop wat handige, zelfklevende ophanghaken, ruim mijn kledingkast in en doe boodschappen. Mijn was is ook weer gewassen en aan het eind van de dag ben ik helemaal ingericht. Met een tevreden gevoel stap ik in bed, in de hoop dat dit matras iets beter ligt dan dat andere.

Donderdag heb ik een overleg met mijn begeleider van de universiteit. Ik leg precies uit wat ik wil gaan doen op de basisschool. Zij legt nog wat dingetjes uit over de universiteit en we spreken af elkaar vrijdag om kwart over elf bij haar office te ontmoeten. Want ja, zij regelt een afspraak op de basisschool!

Vrijdag breekt aan. Ik heb er zin in, eindelijk naar de basisschool. Daar trekt mijn hart toch wel naar toe. Het is een kwartiertje lopen vanaf de universiteit, dus goed te doen. Ondertussen praten we heel wat af. Dat Engels van mij wordt stukje bij beetje beter. Het is nog niet heel veel, maar al meer dan wat het was. En daar is de school. Aan de buitenkant zie je nog niets bijzonders. Het ziet eruit zoals al de gebouwen hier. Ik loop achter Timea aan naar binnen, ongemerkt houd ik mijn adem in, mooie plavuizen. We gaan direct de trap op. Een grote, brede trap die uitkomt in een lange, hoge gang met grote, donkere houtkleurige deuren. Achter een van de eerste deuren ligt onze bestemming. Wij gaan namelijk met twee Engelse teachers spreken, ik ga met hun mee op pad, tenminste dat wordt de bedoeling. Twee gezellige vrouwen zijn mij bereid op sleeptouw te nemen en we spreken af dat ik in de week van 1 oktober in hun lessen zal komen kijken. Één ding is alvast zeker: een heerlijke, ouderwetse maar naar onderwijs ruikende school :)!

Terwijl we terug lopen naar de universiteit vertelt Timea mij dat er op dit moment een internationale conferentie wordt gehouden over Retoriek en argumentatiekunde, als ik het leuk vind kan ik de conferentie bezoeken. En ach ja, waarom ook niet. En zo zit ik niet veel later te luisteren aar een Duitse professor die een één of ander moeilijk verhaal houdt over Plato en Aristoteles. Ik volg er eerlijk gezegd niet zo heel veel van en ben blij als we verder gaan met het volgende onderdeel. In 2 uur tijd 5 korte lezingen aanhoren over politicologie. Ik begrijp iets meer en vind dit wel interessant zo met onze verkiezingen in gedachten. Rond zeven uur in de avond wordt de eerste conferentiedag afgerond. Terwijl wij op de gang wachten tot we de zaal in mogen probeer ik me een beetje afzijdig te houden. Ik ben geen professor, hoogleraar of anders hoog geschoolde met een mooi verhaal over dit thema en ik geloof niet dat ik iets zinnigs kan zeggen, beter dus als niemand mij aanspreekt. Zo'n houding kun je vaak goed aflezen uit iemands lichaamstaal. Ik krijg een knipoogje van een professor. Het schiet door mij heen dat hij tenminste weet hoe je iemand gerust moet stellen. Het voelt vertrouwd. En wat blijkt... het is een Nederlandse professor uit Amsterdam. Ik vond het al zo'n typisch Nederlands knipoogje ;)

Zaterdag vervolg ik het 2e deel van de conferentie. Jongeren van de Highschool gaan met elkaar in debat. Het is de bedoeling dat wij naar aanleiding van dit praktische voorbeeld in gesprek gaan over het doel van debatten in het onderwijs. Leuk onderwerp dus. Veel gasten van vrijdag zijn echter al naar huis gegaan, wat resulteert dat het gesprek niet zo heel erg op gang komt. Maar, oeps, die gespreksleidster is niet mis. Op de vraag ‘wie deze vorm ook wel gebruikt in onderwijs en of dat nuttig is' heb ik wel een antwoord. Maar, om dit nu in het Engels te formuleren? Nadat de anderen aan het woord zijn geweest kijkt ze mij vragend aan en waarschijnlijk liegt mijn grijns er niet om, vragende oogjes, je kent het wel. Toch wel erg leuk om aan het gesprek deel te nemen. Heb wel een klein beetje overdreven met ‘I am a primairyschool teacher', maar ja om nu helemaal uit te leggen dat ik dat in de zomer pas ben...

Daarna nog een rondleiding door de stad gehad, een synagoge bekeken. Daarna niet veel meer gedaan. O, ja, toch wel: heb mijn eerste huishoudelijke aanschaf gedaan: een pan gekocht. Er moet nu toch wel gekookt gaan worden. En vanavond voor het eerst mijn eigen potje ‘gekookt'. Thuis natuurlijk vaak zat gedaan, maar hier is toch iets primitiever. Het is vanavond ook niet veel verder gekomen dan een gebakken ei met hamreepjes. Maar het was overduidelijk lekker en met liefde en zorg bereidt ;)

Ik zie uit naar de zondag, hoewel het nog wel een lange dag is zijn de afgelopen twee zondagen wel goed geweest en daar zie ik naar uit.

Oja, en de Spaanse studenten zijn gearriveerd. Een jongen en een meisje. Het meisje is mijn kamergenoot en erg aardig. Hebben nu al lol samen