Honnepon...
Mijn oma is vandaag 70 jaar geworden. Wat was ze blij met ons anderhalve minuut durende telefoongesprek, enorm! Leuk, ja, die verjaardagen zijn altijd leuk, wij gaan dan altijd op zaterdag en dan komt de hele familie met alle nichtjes en neefjes. Als kind was dit voor mij echt een toppunt, ik zocht leuke kleren uit, probeerde mijn haar leuk te doen en elk jaar weer was het feest om iedereen te zien en te spreken. Dit jaar gaat dat even iets anders... geen bijzondere jurk, mijn haar zit als normaal en geen vooruitzichten op leuke gesprekken met mijn neven, nichten, ooms en tantes. Nee, alleen een anderhalve minuut durend telefoontje. Dat zijn van die ‘jammere' momenten hier, pas was mijn zus ook jarig en dat werd voor mij toch even lastig om langs te gaan ;). Maar niet getreurd: hier feest ik ook wel door :)
Ik ben nu precies 11 weken, ofwel 78 dagen hier in Roemenië. Gek om te bedenken. Dat is best wel heel erg lang. Ik ben gewoon ~helaas~ al op de helft van mijn grote avontuur! Zoals mijn facebookvrienden al hebben kunnen zien en ik al verteld heb, heb ik al een aantal lesjes gedraaid. Hiervan heb ik ook (leuke) foto's, die staan nu online als het goed is. Ja, het lesgeven in het Engels voor Hongaarse kinderen gaat steeds beter en ik krijg er steeds meer plezier in. Het vraagt nog wel even een goede voorbereidingstijd, maar het is wel super leuk! Het helpt mij enorm dat ik geen Hongaars spreek, dan kan ik ook niet in de valkuil vallen om alles te vertalen voor de leerlingen.
Gister had ik een ‘mid-term-test' voor Presentation Skills (Engelse Grammatica). Goed gevoel, maar bij grammatica toetsen weet je het maar nooit natuurlijk. Ik heb geloof ik niet alle tijden gebruikt en in sommige van die oefeningen ben ik niet zo goed, maar laten we er maar het beste van hopen. Mijn docent voor dit vak, Titus Pop, was afgelopen week in Nederland geweest. Hij heeft onze hogeschool bezocht en ook wat lessen gegeven aan ons Department of English. Hij vroeg zich nu wel af of het niet moeilijk voor mij was om hier te zijn..., nou ja, ik vind het wel meevallen met moeilijk nu, hij zei dat hij nog nooit met het smartboard gewerkt had. Oja, bedacht ik, daar hangt de Pabo natuurlijk helemaal vol mee... Ik ben inmiddels al weer zo gewend aan deze onverschuifbare, groene schoolborden... Verder had hij het erg naar zijn zin gehad en vond hij dat we een mooie ‘universiteit' hadden. Tja, natuurlijk :)
Gisteravond ging ik naar de Bijbelstudieavond in het CE-huis. Na twee en een halve week zou Sándor ook weer present zijn. Hij was voor twee en een halve week in Nederland geweest, op vakantie. Super leuk om hem weer te zien en natuurlijk was Timi (zijn vriendin) ook erg blij dat hij weer terug was ;). Na een blijde begroeting kreeg ik direct een stroopwafel aan geboden, lekker toch :)! Echt leuk om zijn verhalen te horen en..., te horen wat mijn familie hem had aangeleerd. :P Het zit namelijk zo, toen mijn moeder bij mij was hebben zij elkaar hier in Roemenië ontmoet en toen nodigde mijn moeder hem al uit. Uiteindelijk is hij, met de vrouw waar hij logeerde, in Boskoop geweest voor een (volgens hem lekkere) avondmaaltijd en een gezellige ontmoeting. Nou, dat is allemaal wel gelukt... het duurde niet lang of hij zei: ‘mooie honnepon' :P haha, we hebben echt gelachen. Ik had al wel begrepen dat mijn lieve zus hem wat woordjes had bijgespijkerd maar ze wilde niet zeggen wat. Honnepon, ik weet niet of iedereen weet wat dat betekend maar in ons gezin is dit een redelijk veel gebruikt woord :P. Maar Mar, bedankt voor je ‘message' ;).
Ik heb vanmorgen mijn laatste college gevolgd voor deze week. In principe zou ik kunnen zeggen dat ik nu weekend heb. Het ligt wel wat anders want ik ga vanmiddag nog even helpen bij het after-schoolprogram, morgen moet ik als een malle gaan werken aan mijn scriptie, want ja, ik onderhoud gestaag contact met mijn docent, dat houdt de vaart er een beetje in. En, vrijdag ga ik samen met Carolin (zij is het Duitse meisje) een sportschool, of iets in die geest, bezoeken. Mijn conditie moet natuurlijk wel weer wat op pijl zijn als ik met de kerst in Nederland rondjes kom rennen ;). Verdere weekendplannen heb ik nog niet, afgezien van huiswerk maken dan...
Jongens, ik hoop dat ik jullie niet verveel met mijn verhalen, maar ik ga er maar weer vandoor! See you.
Korte update woensdag 14-11
Zo even een snelle update...
Die inspiratie, waar ik het maandag over had, is gekomen! Heb een mooie paragraaf geschreven en hem dinsdag met mijn docent besproken. Ze vindt dat ik diepe gedachten over onderwijs heb ;). En
ja... die ‘verprutste toets' is wel iets minder verprutst dan ik dacht... ik heb gewoon een 6 :) Daar ben ik, hoewel de ‘zesjescultuur' niet echt mijn ding is, wel erg blij mee! Terwijl de docent
de toetsen uitdeelt, voel ik een bekende spanning in mijn buik. Flashback van havo 3. Toen had ik een goede docent, Mw. Vogelenzang, helaas haalde ik nooit hoger dan een 2,5. Die spanning, die ik
toen zo vaak voelde als we een S.O. cijfer terug kregen, hopend op meer dan een 1,5, voelde ik weer even. Het duurt even voordat ik het helemaal begrijp, 56,5%, yes, dat is een 6! Langzaam trekt
het blijde gevoel door mij heen, zo slecht is het nog niet. De volgende keer voor de 10! De les was verder erg leuk. Alleen, de docent noemt mij ‘the bravest student' (de braafste student), hmmm...
in haar ogen vast heel leuk, maar dat vind ik eigenlijk niet zo'n leuke titel... ;) Ik vertel daarom maar snel dat mijn docenten in Nederland mij niet zo zullen betitelen... Ik hang namelijk graag
de clown uit in de les. Maar goed, toch leuk om dit bij m'n reputatie te kunnen schrijven ;p
Nu de les op de Lorrantfy school. Een les over ‘countries and nationalities' bij die ‘jonge' kinderen van 10/11 jaar. Na goed nagedacht te hebben maak ik er een klassikale les van. Het is, in deze situatie, lastig om het anders te doen. De les verloopt best goed, hoewel de leerlingen weinig responsief zijn. Dat kan natuurlijk aan mijn lesstijl liggen, maar... Gelukkig zijn er een aantal kinderen die lekker mee doen en waaruit wel de goede antwoorden komen. Oja, eerst al met huiswerk bespreken. Toch wel zo'n 5 kinderen hebben hun huiswerk niet gemaakt, jammer hoor! Over het algemeen is het goed gemaakt. Een korte ‘icebreaker' en ik lanceer het onderwerp. Even spreken we over hoe je aangeeft waar je vandaan komt. Daarna deel ik een werkblad uit met de wereldkaart met 25 nummertjes erop. Wat ideaal werkt als je de leerlingen weer stil wilt krijgen is gewoon iets op het schoolbord schrijven. Dit moeten ze namelijk ook altijd overnemen in hun schrift, je creëert dus direct een nieuwe spanningsboog. Het is de bedoeling om bij het nummer het goede land te noemen, dit schrijf ik op het bord met daar achter de nationaliteit. De leerlingen schijven alles netjes in hun schrift. Nog lang niet iedereen kan de landen benoemen, gelukkig is er één aardrijkskundefreak die alle landen weet, wat de vaart in de les ten goede komt. Aan het eind van de les spreken we alle landen en nationaliteiten hardop uit. Ik kan in ieder geval zeggen dat iedereen Engels gepraat heeft deze les. De leerkracht vindt de les verder prima, al was mijn uitspraak bij twee landen dan wel niet correct... (ik heb niet zo op ‘Oss'-en). Van mijn Nederlandse mentor zou ik terug krijgen hoe ik het meer interactief had kunnen maken. In Nederland had ik de kinderen in 2tallen een atlas gegeven zodat ze lekker zelf konden gaan stoeien. Daarna had ik het besproken, dat was vast sneller gegaan. Als ik deze les nogmaals hier zou moeten doen zou ik alle landen er naast zetten zodat de leerlingen kunnen kiezen uit een lijst, misschien had dat de betrokkenheid wat meer vergroot. Goed, al doende leert men, daar houd ik het maar op ;)
Snel terug naar de uni, want Alejandro staat anders op me te wachten. Dat klopt ook wel, ik ren snel naar boven voor mijn lunchticket als ik sms krijg ‘where are u', grijns,, ik sms terug: ‘here'. Breed lachend kom ik de trap af gestommeld. Altijd gezellig om met mijn Spaanse vriend te lunchen. Deze keer was het... asperge/andijvie soep, mwah, was te doen , het eten was niet mijn ding, Alejandro vind het helemaal lekker. Hij eet mijn portie ook maar op. En het toetje is een soort van broodje. Ach, voor vandaag maakt het niet uit dat ik alleen maar een half kommetje soep op heb met 2 stukjes witbrood. Vanavond is toch mijn MC ronde... :) Ja, de lunch valt niet altijd mee. Het komt dan ook vaak voor dat Alejandro en ik wat uitwisselen. Fijn als dat is, Alejandro houdt niet zo van chocola,, als dat het toetje is krijg ik die van hem er altijd bij... :)
Lesgeven op de Lorrantfy Reformed School
Met mij gaat hier alles goed. Het is gewoonweg genieten! Vorige week weer colleges gevolgd. Dat is altijd weer even inkomen hoor, zo na de vakantie. Had in de vakantie veel NLs gepraat, dan is het Engels weer even inkomen, maar alles is gelukt. O, nee, niet alles. Ik heb, denk ik, mijn toets voor Style and Composition redelijk verprutst. Of dat waar is hoor ik woensdag, maar hoop dat het boven een 5 gaat uitkomen heb ik niet... helaas ;).
Ik heb vorige week maar eens rustig aan gedaan. Maandag heel weinig gedaan, dinsdag iets meer, geleerd voor die verprutste toets bijvoorbeeld, woensdag is altijd een druk dagje en donderdag gespijbeld ;). Alleen de eerste 2 uurtjes maar ;) Ben wel naar de volgende les geweest en die was erg leuk. Dan begint om half twee mijn ‘weekend' altijd al. Nou ja, in theorie dan. Geen flauw idee wat ik donderdag middag gedaan heb, maar vrijdag heb ik lessen voorbereid die ik op de primary school moet geven. En ja, dan kom je direct op zo'n puntje van ‘aandacht'. Er staan hier in de universiteit namelijk geen kopieermachines voor studenten... er zijn overal printshops in de stad, daar kun je printen en kopiëren. Prima, maar dat betekent dus dat je voor zaterdag alles af moet hebben en ook nog eens voor de deadline van 17u. De methoden zijn hier zo dat ik zelf maar een werkblad gemaakt heb. Het was niet eenvoudig, maar toch was alles om 15u uitgeprint. Toen even de stad in voor mijn wekelijkse postrondje en daarna door naar het CE-huis. We zijn wezen bowlen. Haha, dat was wel weer geweldig grappig hoor. Heb de NLse volk een beetje hoog kunnen houden, ben 2x 2e geworden. Daarna nog heerlijk met Tímea gepraat, super fijn :).
Zaterdag morgen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit, heb 2 uur lang huiswerk gemaakt. En ja, dat zijn van die -stupide- invuloefeningen. Toch was ik wel trots op mezelf! Daarna mijn kamer en alles daarom heen schoongemaakt. Dat moet ook elke week weer gebeuren, wat dingetjes gewassen. Want ja, niet alles gaat mee in de ‘grote was'. Ze wassen hier met zo'n instellingswasmachine, m'n kleren verslijten waar je bijstaat. (Goede reden om weer te mogen shoppen, dat wel :). Dat is trouwens nog grappig, ik ben niet zo van het wassen, meer van het koken. Als mijn ouders op vakantie zijn en Marryanne en ik thuis zijn doet zij altijd de was en ik kook. Toen m'n moeder hier was, mocht zij het eerste handwasje even doen. Het bleek toen namelijk dat ik geen wasmiddel op mijn plank had staan, maar wasverzachter ;) Ik vond mijn was ook al niet echt fijn en daarom was ik maar gestopt met handwasjes ;). Ach ja, beginneling :P. Haha, en m'n moeder heeft ook wat kleine versteldingetjes gedaan. Toch handig dit... Toen nog even de boodschapjes. Ik had in gedachten eens naar een andere supermarkt te gaan, in de hoop weer wat nieuwe, lekkerdere producten te vinden. Nou, dat viel iets tegen. Toch wel geslaagd keerde ik terug naar huis. Over boodschappen, dat gaat soms nog wel eens fout. Pas had ik haast en moest nog even Wc-papier kopen. Bovengekomen bleken het keukenrollen te zijn ;).
Zaterdag had ik ook een speciale ontmoeting. Van mijn leraar had ik een e-mailadres gekregen van een Duits meisje wat goed Nederlands sprak, volgens hem. Zij wil wel met mij in contact komen. Ik moet haar maar mailen. Welja, volgzaam als ik ben heb ik die wijze raad maar opgevolgd. We spreken af om zaterdagmiddag om drie uur ergens koffie te drinken. Om drie uur begeef ik mij, verwachtingsvol, naar de afgesproken plaats. Nou, mijn complimenten voor haar Nederlands, werkelijk super goed! Carolin, zo heet ze, is een Duits meisje wat aan de Partium Universiteit en aan de Stedelijke Universiteit een aantal uur Duits geeft in het kader van een speciaal programma. Ze heeft veel buitenland ervaring en is zo'n 27 jaar. Echt een leuke meid met wie ik mijn ervaringen over het onderwijs hier goed delen kan. Twee uur, een espresso en een kopje thee later staan we weer buiten. Laten we er direct maar een pizza bijvoegen en na de pizza ontmoet ik haar broer nog, die ook naar Oradea is gekomen. Het is richting tien uur als we afscheid nemen. Super leuk om zo een nieuwe kennis/vriendin op te doen!
Zondag is een mooie dag. In de kerk word ik door steeds meer mensen herkend en begroet. Van de dienst zelf versta ik niet veel, alhoewel ik wel de liturgie begrijp en mee kan zingen. Om vijf uur loop ik voor de tweedemaal op mijn mooie, nieuwe, gele hakken de trappen af. Koorrepetitie. Het is zo leuk om weer te zingen, helemaal vergeten hoe dat was, om in een koor te zingen! Het Hongaars is niet altijd eenvoudig om (mooi) mee te zingen, maar het lukt toch aardig. Na de tweede dienst, deze is korter en in het zaaltje naast de kerk ga ik naar huis om te eten en live mee te luisteren met Zoetermeer. Dit was een mooie zondag.
De maandag breekt al vroeg aan. Om 8 uur moet ik lesgeven op de Lorrantfy Reformed School. Geloof me, 8 uur is vroeg! Gedoucht, uitgerust en wel sta ik om tien voor acht in de personeelskamer. Mijn leerkracht is er nog niet. De klok wijst al een paar minuten over acht aan als de andere Engelse leerkracht mij naar de 5th grade brengt. Ze draagt mij op om te beginnen, de leerkracht komt vanzelf wel. Ach ja, in Nederland niet zo goed voor te stellen, maar ik begin graag in m'n eentje. Ik ben 5 minuten van start als de lerares binnenkomt. Ik haper even maar ga dapper door. Lesgeven is leuk. (Natuurlijk, hoe kan het ook anders), maar wat is dit anders dan in Nederland zeg. Ik had natuurlijk tijdens mijn observaties en gesprekken met de docenten al wel een beeld gekregen van het lesgeven hier, maar als je er zelf voorstaat dan ervaar je het echt zelf. Het lijkt soms wel trekken aan een dood paard, ploegen op rotsen. Voor de leerlingen is het natuurlijk niet eenvoudig als iemand alleen maar in het Engels staat te wauwelen, maar het was best te begrijpen...
De docenten werken hier niet met klaaropdrachten. De leerlingen krijgen een opdracht, als ze klaar zijn wachten ze tot iedereen klaar is en dan wordt de opdracht besproken. Dráma (vind ik). Als je een snelle leerling bent zit je de helft van de dag te wachten... Ik, met mijn westerse inslag dat tijd geld is, wil onze Nederlandse manier laten zien. Achter op het opdrachten blad heb ik een woordzoeker geprint. Wat blijkt in de praktijk: na 100x zeggen dat alleen opdracht 1, 2 en 3 maar gemaakt hoeven worden (opdracht 4 en 5 dus niet!) zijn er nog minstens 10 van de 25 kinderen die wel aan opdracht 4 en 5 zijn begonnen en moet ik tegen minstens 20 kinderen zeggen dat ze hun blad mogen omdraaien om de woordzoeker te gaan maken. Het niets doen zit er gewoon ingeslepen! Er waren zelfs kinderen die na elke opdracht met hun armen over elkaar gingen zitten. Dit is echt even wennen voor mij, ik heb graag de vaart erin en zie mijn leerlingen graag -zelfstandig- werken! Toch een mooie ervaring! Haha, schiet me te binnen wat de leerkracht van mijn les vond. Ze vond het ‘niet slecht', maar: deze kinderen zijn veel te jong om verschillende opdrachten achter elkaar te maken, om eerst naar de uitleg te luisteren en dan drie opdrachten maken en nog een klaaropdracht. Ik schoot bijna in de lag. Te jong?! Deze kinderen waren maar liefst 10 of 11 jaar. Dat is groep 7. In Nederland moeten deze kinderen vaardig genoeg zijn om tenminste 45 minuten achter elkaar verschillende opdrachten te voltooien. Goed, zij hebben een andere ‘vooropleiding' gehad, dat realiseer ik me vanaf vandaag weer extra goed!
Om 10 uur wandel ik de 3rd grade binnen (vergelijkbaar groep 5, leerlingen zijn 8/9 jaar oud). Geweldig om daar 50 minuten lang Engels te spreken tegen kinderen die vanaf oktober pas Engels krijgen. Wel een leuke ervaring! Van de leerkracht krijg ik na wat didactische tips terug dat ik, ondanks de taalbarrière goed met kinderen kan communiceren. ‘You're communication was quite okay'. Daar ben ik natuurlijk blij mee, maar aan de andere kant... ik ben natuurlijk wel pabo 4 :)!
Onderwijs is leuk. Ik ben blij dat ik straks 20 weekjes mag gaan stoeien met een groep 7. Ik kijk er nu al naar uit en hoop dat deze ervaring bijdraagt aan mijn ‘staan in het onderwijs'. Geweldig, woensdag mag ik om 12u opnieuw gaan stoeien met de 5th grade. Geen klaaropdrachten? Klassikaal? Of toch stiekem een Nederlands tintje toevoegen...?
(herfst).Vakantie
Het begon allemaal met een klein ideetje. Dat ideetje werd een concreet plannetje. En dat plannetje veranderde in een concreet avontuur...
Maandag 29 oktober gaat mijn wekker rond een uurtje of zeven af. Wat is dat toch altijd weer vroeg. Ik zucht eens diep, draai me nog even om, maar kom toch uit bed. Na een relaxte opstart stuiter
ik om negen uur de trappen af, want ja, de witte Dacia staat al klaar om me naar de bus te brengen. Ik ga naar Budapest! Hoe leuk is dat... Mijn moeder komt daar vanavond aan met het vliegtuig en
ik ga haar ophalen. Dit laatste is alleen nog een verrassing :) Na drie uurtjes in een busje gezeten te hebben sta ik op de luchthaven, vaag herinner ik mij deze plaats van tien weken geleden. Ik
vraag aan de toeristenbalie om een plattegrond van Budapest en neem een taxi. Na 25 minuten wordt ik afgezet bij de Sint Stephens Basiliek. In één woord: geweldig. Wat een mooie stad, wat een mooie
kerk. (hoewel hij pas begin 1900 voltooid is). Echt heel mooi. Het is enorm koud buiten, zo'n graad of 5 met een straf windje. Wat geeft deze stad mij een onbeschrijfelijk gevoel. Iedereen die het
boek ‘De koning van Budapest' gelezen heeft (Logboek Lammers, Bert Wiersema) begrijpt welk gevoel je van deze stad krijgt. Exact het gevoel wat je krijgt als je dit boek leest. Het was echt heel
mooi (en heel koud). Koukleumend begin ik na een aantal uurtjes een speurtocht naar een taxi. Dat blijkt nog best even lastig, maar toch gevonden. Rond een uurtje of half zes sta ik weer op de
luchthaven. Hier wachten mij nog enkele uurtjes wachten, maar onder het genot van een warme chocomel, een luie stoel en een puzzelboek vliegt de tijd.
M'n moeder was blij me te zien, dat kun je verwachten natuurlijk ;). Samen een hotelletje gepakt en de volgende morgen op naar Oradea. Op dinsdag doen we niet veel meer, ik moet Sandor nog
Nederlandse les geven, en ja, dat wordt steeds leuker ;). Hij steeds beter en ik steeds strenger, dat wordt nog wat ;).
Woensdag is een actief dagje. Ik laat mijn moeder een kijkje nemen in alle kerken, de synagoge, het Joods monument en ook op de markt kijken we onze ogen uit. Aansluitend daarop eten we een broodje bij de rivier, het is lekker weer, wel wat koud, maar met een prachtig zonnetje. Ik neem mijn moeder mee naar Enikö. Zij leidt het after-school-program waar ik één keer per week bij help. Ik ga lekker met de jongens voetballen en mijn moeder introduceert springtouwen. De kinderen worden hier zo blij van, echt heel gaaf om weer even langs geweest te zijn. 's Avonds even MC-en en naar het CE-huis om de Bijbelstudie bij te wonen. Leuk om je moeder in al je bezigheden te introduceren.
Donderdag wordt een zeer speciale dag. We hebben besloten om een auto te huren. Op internet heb ik een adres van een auto verhuur opgezocht en rond kwart voor tien dalen we de trappen af om de kou in te gaan, want het is nog steeds niet heel waar en de lucht is zelfs wat betrokken. Bij de autoverhuur aangekomen moet ik eerst even met deze man bellen. Prima, hij komt over een kwartiertje. Dat werd ongeveer het dubbele, maar we krijgen wel een mooie Renault Symbol mee. Ik ben mijn paspoort vergeten dus eerst even richting de universiteit sturen. Ik haal wat laatste dingen op uit mijn kamer, ‘gek' bedenk ik, ‘mijn mobiel zit niet in mijn vestzak. Ligt hij nog bij dat autobedrijf? Op die bank?' Als ik bij de auto kom zit hij niet in mijn tas, is hij nergens. Even bellen: geen gehoor. Wij weer terug naar dat autobedrijf, ook niets te vinden. Balen, die is dus verloren en gejatterd. Erg balen, maar goed, wij gaan lekker op tour richting Cluj-Napoca. Na 2 uurtjes toeren nemen we een break in Huedin. En... daarna ga ik de auto besturen. We wijken van de doorgaande weg af en rijden richting een natuurgebied. In één woord (opnieuw) geweldig. Na wat dorpjes rijden we dwars door de bergen heen. En ja,, ik stuur nog steeds =) Als we mooie plekjes passeren stoppen we even om foto's te maken, of even te genieten van de enorme stilte. Inmiddels stuur ik al ruim een uur over een onverharde weg mét kuilen..., niet normaal, erg goed voor mijn stuurvaardigheid ;). Onze tank zakt langzaam naar het rode streepje... daar krijgen we het toch wel iets warm van. Komen we eindelijk een bordje tegen: nog 61 km tot Lunca en vanaf daar is het nog minstens 100 km tot Oradea. En het lijkt niet of we op die eerste 61 km een pomp zullen tegenkomen. Goed, ik zet er maar de sokken in. Toch gaat dat ook niet echt, harder als 50 is bijna niet mogelijk. Maar toch heerlijk om hier zo te sturen. Rond een uurtje of zes neemt mijn moeder het stuur weer over, het is inmiddels donker en de bergtoppen hebben we wel achter ons gelaten, het zijn meer de haarspeldbochten die het soms lastig maken zonder straatverlichting ;). Uiteindelijk zijn we rond half negen weer thuis. Wat een enorme ervaring! Die wordt nog aangevuld met een pizza waarvan je zegt: ‘Buitengewoon' :) Echt een mooi dagje!
Vrijdag ochtend doen we rustig aan, ik moet ‘eigenlijk' studeren en mijn moeder brengt de auto weg. 's Middags bezoeken we de katholieke kerk en klimmen we de berg op om zo uit te kijken over
Oradea. 's Avonds eten we met Timea, een vriendin van mij en dat is erg gezellig.
Zaterdag gaan we eerst maar eens shoppen, dat moet natuurlijk ook gebeuren ;), even alles schoonmaken en vervolgens dineren we bij Enikö, een echte Hongaarse maaltijd. Voor mijn moeder de eerste,
voor mij de zoveelste. (Deze was wel lekker trouwens ;).
De zondag was gewoon ‘zondag'. Tien uur kerk, leuk om inmiddels gegroet te worden en ‘bekenden' te zien. Zelf een preek luisteren, om vijf uur koorrepetitie. Ja, ik zing in het kerkkoor, niet dat
ik weet wat ik zing, maar ik kan inmiddels wel Hongaars lezen en zingen. Het is zo leuk om weer lekker te zingen! Daarna een korte dienst, naar huis, even eten klaar maken en live meeluisteren met
Apeldoorn. Gewoon een goede zondag, en lekker met z'n 2en.
Want ja, mijn Spaanse kamergenootje is vertrokken. Nee, niet terug naar Spanje, maar naar een flat, echt jammer! Ik ben benieuwd wie dat bed komt opvullen...
Vanmorgen m'n moeder uitgezwaaid samen met Timea, ja want Sándor, haar vriend, is gewoon in Nederland nu! Vanaf afgelopen week heb ik elke morgen trouw kunnen ontbijten met ONTBIJTKOEK :) hoe fijn
is dat...! En weer even lekker kaas van Dé Kaas gegeten, heerlijk!
Oja, en wat ik elke keer vergeet te vertellen, de twee weken kerstvakantie hoop ik thuis door te brengen :)! Ja, afgelopen week had ik dus ook vakantie, die is nu wel weer goed voorbij, helaas.
Vanaf nu (lees: morgen), moet ik weer hard aan de slag, heb woensdag mijn eerste toets/tentamen. En ook met mijn onderzoek moet ik wat grote stappen gaan nemen. Maar, het komt goed :)!
Wil je ook kennismaken met Roemenië en het Hongaarse leven? Kom gerust een weekje langs... Alles kan geregeld worden, en qua prijs valt het allemaal mee! Mail gerust even. En voor mijn verloren mobiel: ik heb inmiddels een nieuwe, ook een nieuw nummer dus... en ben al mijn nummers verloren. Mag jouw nummer niet ontbreken in mijn contactlijst? Stuur me dan even een mailtje! ((jhoversluizen1@gmail.com))
NLs maatje... :)
Het begon allemaal dinsdag aan het eind van de middag. Ik kom uit college en loop de oprijlaan op, in de richting van het trappenhuis om naar mijn kamer te gaan. De conciërge komt half naar buiten ‘rennen', ik loop namelijk met Timea, de Erasmusbegeleidster. Hij ratelt een heel Hongaars verhaal waaruit ik het woord ‘Hollandia' wel kan onderscheiden. Uit wat Timea vertaald blijkt er een Nederlandse Docent te zijn, in kamer 114, jong en leuk, aldus Timea. Ik moet maar even contact met haar zoeken. Ik knik ijverig van ja, vraag nog een keer waar haar kamer is en loop door om, voor de zoveelste keer vandaag, 4 verdiepingen omhoog te klimmen. Ondertussen vraag ik me af of ik genoeg lef heb om ook echt die stap te wagen. Ik hoef er verder niet over na te denken wat ik moet al snel verder met mijn programma: Nederlands geven aan Sándor. Ik bereid het een en ander voor en strompel alle treetjes weer af om in een centrale ruimte een uurtje Nederlands te praten. We zijn nog maar net begonnen of de conciërge roept mij mee naar buiten, want wie loopt daar... Juist, die Nederlandse docent. Blijkt het een leuke LVO 4 studente te zijn. Geweldig, we stellen ons voor en spreken af elkaar woensdag bij de lunch te zien.
Je kunt vast wel begrijpen dat er opeens van alles geswitcht wordt in mijn programma. Woensdag avond samen naar het CE-huis, bijzondere Bijbelstudie weer deze avond. Deze mensen zijn zo praktisch Christen, daar kun je echt van leren! We maken wat afspraken zodat Coriene wat meer van Roemenië kan zien en ik, ach, ik lift gewoon lekker mee... :)
Donderdag verzuim ik mijn college, want ik ga luisteren naar de presentatie van Coriene. Ik loop nog net voor dat moment mijn docent tegen het lijf. Ik leg hem uit dat ik -helaas- niet naar zijn les kan komen. Het maakt niet uit, ik mag studeren wanneer ik wil..., prima hoor :) ! Na deze twee uur heb ik nog twee uur college. Terwijl ik opzoek ben naar het lokaal kom ik de docent van net tegen. Of ik nu dan naar college kom? Nee sorry, ik heb nu andere lessen. Ach, ik als gast kan alles maken, zo legt hij uit. Als ik dat hoor sta ik toch even met mijn ogen te knipperen. Wel een makkelijke positie krijg ik dan.... Ik op zoek naar mijn lokaal, ja, mooi niets te vinden. Ook geen derdejaars student gezien trouwens. Nou, ik vind het wel prima. Ik ga lekker naar boven, even geen college komt me ook wel goed van pas vandaag. In de avond spreken Coriene en ik nog even af,, jaaahhh even een terrasje pakken. Heerlijk, het lijkt wel vakantie! Echt genieten dit, van het gezelschap, van het Nederlands en van de ervaringen die je kunt delen en van ons gedeelde onderwijsliefde.
Vrijdag morgen werken we beide voor school en verzamelen we om 12u bij het CE-huis om oudere mensen te bezoeken. We zijn met zo'n 10/12 mensen schat ik, allemaal jongeren van de Bijbelstudiegroep. En, Peter is er ook bij. Peter is een slimme man, geloof mij... ;). Peter is een Zwitser, hij is al met pensioen, heeft allemaal projecten waar hij mee helpt en dingen doneert, ik weet het niet precies. Rustige man, druk baasje. Wij op weg, best een eind rijden. Komen we bij de eerste alleenstaande oudere dame. Heerlijk, er staat zo'n lekkere Hongaarse koffietafel klaar, hoewel: zonder koffie ;). Er wordt een poosje met de mevrouw gepraat waarna we een aantal liederen zingen, fijn om zo deze vrouw blij te maken. Op naar de volgende, hier zingen we alleen maar. En ook bij de laatste vrouw wordt het een overrompel bezoek met een kamer vol jongeren die liederen komen zingen. We komen natuurlijk niet met lege handen aan. Van het CE-huis wordt er kleding en boodschappen gedoneerd en... Peter geeft 2 chocoladerepen, echt van Zwitserse Alpenmelk. Wat doet deze slimme Peter... halverwege deze middag gaat hij ons ook chocolade uitdelen, net na het 2e bezoek. Ja..., wil je een vrouw uit je hand laten eten, geef haar chocolade ;) En zeker met echte Alpenmelk chocolade. Aan het eind van het laatste bezoek, het is inmiddels zeven uur geweest en donker geworden, staan we wat besluiteloos te wachten. Het is nog zo'n twee uur terug rijden, Peter deelt eerst nog maar eens rijkelijk van zijn chocolade waarna hij naar de shop loopt om ook nog maar iets anders te eten voor zo'n lange terugreis. Lief, weet je wat hij doet, Coriene en ik krijgen allebei ook een hele reep. Zegt Coriene, ‘oohhh, wat lief, die ga ik aan m'n vriend geven', krijgt ze er spontaan nog een ;) ‘Ohh, maar dat hoeft niet' zegt ze. Peter grijnst, ‘ik had natuurlijk gehoopt dat je geen vriend had'... wij lachen ;) Dat is nog eens een manier van Koosjer flirten ;).
Rond een uurtje of half tien zijn we weer thuis, bij de uni. Even opfrissen en toch nog maar een echte maaltijd ergens naar binnen zien te werken. Dat lukt zeer goed en tevreden duiken we rond een uurtje of twaalf ons bed in, met het plan zaterdag middag te gaan shoppen...
De zaterdag middag wordt een lekker shopmiddagje in een super westers winkelcentrum. Goed, we kopen wel niets, maar het was toch fijn. Ze hebben gewoon een Yves Rocher hier :) En een H&M... gewoon met NLse prijzen overigens.
Nog even langs het CE-huis, gekke, bijzondere avond was dat. Met z'n allen film kijken en daarna alle elementen bespreken vanuit een Christelijk gedachte goed. Heel bijzonder, wel een verrijkende manier overigens. Moe komen we thuis. Gaan we nog eten? Ja, graag toch wel... Als we dat besluiten is het al laat, maar niet getreurd: om kwart over elf zit ik aan lekker bord pasta. Wat ben ik hier aan toe zeg, eindelijk :)
Zondag verloopt ook weer anders dan anders. Na de kerkdienst schiet ik even de dominee aan, misschien kent zij wel mensen in haar gemeente die voortaan de dienst voor mij kunnen vertalen... dat wordt schoorvoetend geregeld. Coriene is even bij het orgel gaan kijken en raakt aan de praat met de organist. Blijkt er elke avond ook kerk te zijn, om zes uur, en om vijf uur oefent het koor. Fijn al die informatie! Na samen geluncht te hebben met hutspotsoep en in olie drijvende aardappelen en het fantastische bounti-toetje luisteren we samen een preek. Heerlijk om even uit volle borst mee te zingen, al mijn kamergenootjes zijn nl. foetsie. Om vijf uur naar koor, want ja, wij kunnen Hongaars zingen! :) en daarna nog een -korte- dienst. Na wat tijd voor ons zelf sluiten we de zondag af met een heerlijk kopje koffie en fijne gesprekken.
Vanmorgen heb ik om half negen afscheid genomen van mijn Nederlandse maatje, zij moest nog wat dingen doen en ik moest mijn eerste Engelse les gaan geven. Toch vreemd dat je in Roemenië voor het eerst een Nederlandse meid ontmoet, van dezelfde hogeschool, die zelfs de Boskoopse Ger.Gem. wel bezocht heeft...
Lunch: Huiswerk
‘Nou? Wat doen jullie in je vrije tijd?', de teacher kijkt ons verwachtingsvol aan. Het antwoord moet gegeven worden in een vergelijkende zin. Het blijft stil, dramatisch draait ze even met haar ogen neemt zelf de aftrap, waarna wij volgen. Ik denk even na, wat doe ik in het weekend? Als ik het over hier moet zeggen, dan is 't niet veel ;). Daarom antwoord ik in een, eindelijk, goede Engelse zin: ‘ik loop liever op het strand dan dat ik bij mijn ouders ben, op zaterdag avond. (sorry pap/mam). Wat ik daar dan doe? Heerlijk, lopen door de wind, de zoute zeelucht, het klotsende water, lijkt me duidelijk toch? :) Om het nog iets te vergoeilijken: bij sommige plaatsen zijn er ook winkels dus kun je shoppen (duidelijk Scheveningen). Heerlijk toch, ik kan het me niet goed voorstellen dat het strand vanaf hier ongeveer 700 kilometer ver is.
Colleges volgen is leuk. Ja, het gaat niet vanzelf. Zeker in het begin had ik nog wel eens moeite met het volgen van de leerkracht, aantekeningen maken en dan ook nog direct reageren op de teacher. Alles went, nu in onze 4e collegeweek (en 3e lesweek), gaat het al stukken beter. Ik praat met de teachers, reageer op vragen en: vandaag zelfs goede antwoorden gegeven :D. Ik heb mijn huiswerk ook wel heel serieus gemaakt. Huiswerk, dat is iets wat wij in Gouda niet zo gewend zijn. Daar moet je natuurlijk ook wel je colleges voorbereiden, maar dat bestaat dan uit artikelen lezen en ja, dat schoot er wel heel vaak bij in. Hier kom je de les niet in als je het huiswerk niet gemaakt hebt... Dit betekent dat ik allemaal invuloefeningen maak, verhalen en paragraven schrijf, teksten lees en de vertaalmachine regelmatig bezocht wordt. Maar, vermeldenswaard: het werpt zijn vruchten af :).
Mijn lesprogramma is wel wat anders geworden dan vooraf gedacht. De colleges van Social Work heb ik geskipt; ben helemaal over naar Department of English. Ik houd me bezig met
‘writing and composition' en ‘vocabulairy development' met de eerste jaars,
‘style and composition' en ‘gym' met de tweede jaars en tot slot
‘academisch English', ‘presentation skills' en ‘teach practice English' met de derde jaars.
Een heel Engels gebeuren dus... Het is erg leuk om zo met de verschillende klassen op te trekken. Dat is erg leuk voor alle sociale contacten. In elke klas heb ik zowel maatjes nu :).
Voor de snelle rekenaars: inderdaad, dat zijn maar 14 lesuren. In principe zelfs maar 12. Niet zo veel dus. Klopt, op dinsdag twee uurtjes les, woensdag zes en donderdag 4. Maandag en dinsdag morgen ben ik op de basisschool te vinden, in de ochtenden dan. Vrijdag is ook gereserveerd voor mijn scriptie en afstudeerwerkzaamheden en natuurlijk heb ik ook nog mijn twee leerlijn 1 modules van de pabo. Al met al gewoon lekker druk.
Nu ik hier zo'n zes weken ben, krijgt mijn leven al een serieus ritme te pakken ;). Ontbijten met een boterham jam, warme lunch in het universiteit restaurant en een diner met boterhammetjes pasta ;). Die lunch is nog wel een verhaal apart. Dat is typisch Hongaars/Roemeens eten. En na vier weken deze kookkunsten verlang ik ook wel weer gewoon naar groenten op je bord, naast de aardappelen, in plaats van ze elke keer in de soep te vinden. Of, heb je groenten op je bord, dan zitten je aardappelen in de soep... ;) Dat is gewoon niet echt mijn ding. Bij ons was het zondag altijd ‘soep'dag. Positieve tegenhangers zijn de ‘ woensdagavond MC'. Daar kom ik langs voordat ik naar de Bijbelstudieavond ga, en ja, ik moet natuurlijk wel iets gegeten hebben... En zaterdag dan: pizza! :) daar eet ik nog wel een paar kippenpootjes voor op. De spaghetti is trouwens wel super! Het is gewoon lekker warm en er is altijd wel iets lekker van deze warme lunch. Al is het maar het appeltje toe.
En,, het koffieautomaat staat slechts 3 verdiepingen lager. Gezonde koffie dus!
Koffie & Ontbijtkoek
In de dagen die deze week zijn gevolgd blijkt dat niet allen mijn vrienden zo galant zijn, maar iedereen hier. De mannen laten de vrouw overal voorgaan. Als ik het universiteitsgebouw wil binnen lopen, wordt er gewacht en gebaard dat ik voor mag gaan. Op straat gebeurt het zelfde met personen van de meest uiteenlopende leeftijden. En zelfs als ik met mijn nieuwe vriendinnen ben laten zij mij voorgaan op de trap en door de deur. Dat zelfs meiden het onder elkaar doen treft mij, wat een gastvrijheid!
Over gastvrijheid gesproken. Woensdag avond is er altijd jeugd Bijbelstudieavond in het CE-huis. Ik was wat laat deze keer, maar in Roemenië maakt dat allemaal niet uit. De avond begint rond zeven uur en duurt tot ongeveer negen uur. Als ik om kwart voor acht binnen stap wordt ik met veel warmte verwelkomd. Wat ik verwacht te zien: een zaal vol luisterende mensen, tref ik echter niet aan. De grote zaal wordt schoon gemaakt. Er was verbouwd, blijkbaar is dat nu voltooid. Nou, simpel zat, dan ga je toch gewoon schoonmaken met elkaar.... En ik tref het, zo hoor ik al, ze willen net gaan eten, pizza nog wel. Ik slik, ik heb mijn avond eten al achter de kiezen, maar weigeren is te onbeleefd. Ik wordt naar de keuken gedirigeerd en zak naast Sándor neer. Na het gebed vallen we met z'n allen aan op het eten. Nee, een kwart pizza is voor mij wel genoeg. Als de maaltijd op z'n eind loopt vraagt Sándor naar de reden van mijn, in zijn ogen, karige maaltijd. Ik fluister zacht dat ik al gegeten heb. Hij grijnst en kijkt naar de klok, inderdaad acht uur, ‘dan is het koffie tijd toch?'. Ik grijns, ‘ja inderdaad'. We maken wat grapjes over en weer en ik zeg plagend ‘kom maar op met die koffie dan'. Ik flap het er zomaar uit. Ik heb het nog niet gezegd of ik sla een hand voor mijn mond, ze zijn hier zo gastvrij dat ik dan ook echt een kop koffie krijg. Ik schaam me diep. Ik denk dat er zomaar een blosje op mijn wangen verschenen is. En ja, ik krijg een heerlijke mok, sterke koffie. Heerlijk. Daar was ik inderdaad echt even aan toe, maar Sándor komt er niet zo makkelijk van af, hij moet minstens twee porren incasseren voor zijn actie ;). Het wordt nog grappiger als ik informeer waar zijn vriendin Tímea is. ‘Ziek' zo luidt zijn antwoord. In gebrekkig Nederlands komt eruit wat ze heeft. Ik heb hem maar wat beschaafdere woorden aangeleerd...
Donderdag is mijn laatste lesdag van deze week. Daar ben ik ook wel erg aan toe. Al die Engelse lessen kan ik goed volgen, maar aantekeningen schrijven in het Engels is echt lastig. Zeker als de docent niet zo heel duidelijk spreekt. Dan moet ik al mijn vaardigheden inzetten om alles te kunnen volgen, te bedenken wat hij zegt, wat het betekent en dan ook nog correct op papier krijgen. Maar, het zal vast elke week beter gaan. Nu het huiswerk nog...
Oja,, om dit nog even te vertellen. Wat mis ik nu het meest van Nederland? Dat is wel weer een heel verhaal. Vorige week, toen ik in Targu-Mures was hadden wij het daar over als Nederlanders onder elkaar. Ik heb enorm trek in ‘ontbijtkoek'. Heel gek, maar heerlijk, daar heb ik echt trek in ;). Op zondag avond eten wij altijd brood thuis. Als iedereen dan zo'n beetje uitgegeten is dan maak ik de ontbijtkoek open en ja, die gaat zo half op, denk ik zo. Iedereen krijgt een plakje en ik een beetje meer ;). Totdat mijn vader hem weg legt. Altijd weer jammer, dat moment. En ik denk dat ik elke morgen ontbijtkoek at. Gek, dat je daar zomaar opeens naar kan verlangen. En, hoe vertel je dat in het Engels tegen mijn Spaanse vrienden? Iets van 'I miss my ‘breakfast cake'?'
Targu-Mures
Na een goede zondag brak de maandag aan met een ontmoeting met Enikö. Zij leidt het ‘after school program' voor basisschoolkinderen. Zij vroeg mij of ik haar wilde helpen als ik tijd heb.
Natuurlijk wil ik haar helpen. Iedere dag van 12-16 is zij verantwoordelijk voor zo'n 15 kinderen. Ik kan komen als het mij uitkomt. Ik ben direct maandag langs geweest en het was erg leuk. Met
kinderen kun je communiceren zonder woorden.
Het was ook de bedoeling dat de universiteit van start ging. De docenten vergaderen voor mij nog over welke vakken ik kan gaan volgen van Social Work. Er heerst een opgewonden stemming als ik met
de Spaanse studenten en nog zes Hongaarse studenten de universiteit binnen ga. Een verwachtingsvol sfeertje. Voor mij blijkt al snel dat ik dinsdag geen les heb. Dat is fijn, want nu kan ik mij
helemaal aan mijn scriptie wijden en aan de twee andere modules die ik nog voor de pabo moet doen. Dit gaat dinsdag dan ook als een trein... :P
Woensdag had ik een heel ander programma. Ik ga onderzoek doen naar een speciale onderwijsvernieuwing, de ‘nulde'klas genaamd. Vanuit Driestar Educatief werd een cursus gegeven over dit onderwerp, met specificatie over beginnende geletterdheid bij kinderen. Om daar te komen moesten 275 kilometers overbrugd worden. De trein lijkt de beste oplossing te zijn. Laptopje mee, literatuur ingepakt en gaan met die banaan. De reis was erg mooi. Dwars door bergen en dalen. Heb lekker veel foto's gemaakt, ja, het was mooi. Voor mij was het wel een beetje lastig om zes uurtjes stil te zitten, maar het was de moeite waard. Aangekomen in Targu-Mures brengt de taxi mij naar Bod Peter, een hotel waar ik mijn onderkomen heb voor drie nachten. Want ja, Gert, Piet en Jan zijn ook in Targu-Mures. (Zij zijn de mannen met wie ik vergaderd heb (verhaal 1) en voor wie ik mijn afstudeer onderzoek doe). En Christiene, zij gaf de cursus. Het was erg gezellig. Ik heb mooie dingen gehoord en erg gelachen, maar dat kan bijna ook niet anders met allemaal (oud)onderwijs mensen ;).
Donderdag en vrijdag heb ik de cursus meegemaakt. 's Morgens rustig opstarten, diepzinnige gesprekken en lunch. Van 14-17 was er cursus. Zo gaat mijn schooljaar van start, mijn eerste college van een Nederlandse leerkracht. Veel Nederlandse basisscholen hadden spelletjes weggegeven aan ons, zodat wij ze konden weggeven aan de cursisten van deze week. Bekijk de foto's maar, het was enorm en het wordt met veel blijdschap ontvangen. Wat mooi is dat.
Zaterdag verlaat Christiene ons 's morgens heel vroeg. Ik zelf sta ook om half negen bij ‘Vartemplon'. Daar is een Christian Conference. Mooi, heel mooi om dit mee te maken. Ik mis hier ook mijn ‘jongeren avonden'. Het is goed om zo je te bezinnen op bepaalde dingen van het geloof. De conferentie ging over ‘bidden'. Er was een tolk, dus heb alles in het Engels kunnen volgen, mee kunnen zingen, want sommige melodieën zijn hetzelfde als in Nederland en ik kan inmiddels wel Hongaars lezen. (Niet dat ik weet wat het dan betekend, maar zingen lukt wel) ;).
Ik dacht zaterdag weer terug naar huis, Oradea, te gaan. Dit loopt alleen even anders. ‘Nee, we gaan zondag terug, aan het eind van de conferentie'. Ik slik even, op zondag? Dat ben ik niet gewend. Oké, niet met openbaar vervoer, er waren zo'n 45 mensen uit Oradea aanwezig en hebben daarom een eigen bus geregeld. Ik begin me direct al zorgen te maken... Dan wordt ik herinnerd aan de preek van afgelopen zondag ‘Geef ons heden ons dagelijks brood'. Dagelijks, morgen is morgen. Ik buig beschaamd mijn hoofd en volg wat komen gaat. De zondag begint erg vroeg voor mij, zes uur sta ik met Tímea op. Ik slaap samen met haar bij ‘the old lady'. Om zeven uur is het ontbijt bij de kerk. Het is wel voor het eerst dat ik zo vroeg opsta op zondag. Enorm. Maar het was zeker de moeite waard. Na een ontbijtje en twee kopjes koffie is er een ‘morgen gebed'. Na wat gezongen te hebben gaan we in groepen uit een om te bidden. Omstebeurt bidt iemand uit de groep hardop. Ik heb er veel van geleerd, hoewel ik het niet kon verstaan, sommige woorden inmiddels wel. Het was goed en ik voelde mij beschaamd en tegelijkertijd vredig. Na de preek, die werd vertolkt zodat ik het goed kon volgen gingen we nog naar een andere dienst. (omdat de conferentie er was waren er meer predikers). Dankbaarheid, prijzen, waren de thema's. Een dominee zei: ‘je hebt nooit een reden om de Heere niet te danken'. Beschamend, ik vraag altijd meer dan dat ik dank, geloof ik.
De reis terug ging heel wat sneller zo met de bus, we waren met zo'n ruime 4 uur in Oradea. Om half acht klom ik de trappen op naar mijn kamer. Ik was moe, maar wat een rijke zondag, wat een rijk weekend. Ook de gesprekken tussen de lezingen door en in de bus waren goed. Ik heb echt vrienden nu hier in Oradea. Wat is dat fijn! Een zegen! Heb toch nog een NLse preek geluisterd en daarna ben ik maar gaan slapen. Het was avonden lang laat geweest, en... vanmorgen zat ik om acht uur in de collegebanken. Dat is erugh vroeg voor een student ;).
Op dit moment heb ik mijn eerste college gehad. Het ging over literatuur in de British speaking World. Ja, in Roemenië krijgen wij in het Engels les over the British Empire. We gaan helemaal op de internationale tour ;). Maar, ik kon het volgen, dankzij mijn oud docent van Rijsingen, die ons hierover op de Pabo het een en ander over verteld heeft.
Ik sprak net Rocia (Spaanse kamergenootje), ze was zo ongerust over mij..., ik had gezegd zaterdag weer terug te komen. En..., ik was niet thuis gekomen. Ze vertelde dat ze haar moeder aan de telefoon had en ze zo ongerust was, haar moeder zei dat ze maandag maar naar Timea (begeleider) moest gaan om te informeren... Wat is dat lief zeg, als mensen ongerust over je zijn. Dat doet me wel weer goed.
Ik wil iedereen die mij iedere keer van het reilen en zijlen in Nederland op de hoogte brengen echt bedanken, dat doet me goed, samen met al het andere mee(de)leven! Bedankt daarvoor! Ik heb het hier inmiddels echt naar mijn zin! Weer iets om dankbaar voor te zijn!